ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Plot

Επίσημη συμμετοχή -  Φεστιβάλ Σάντανς.

Μία από τις πιο πολυσυζητημένες και πολυαναμενόμενες ταινίες τρόμου της χρονιάς, που θα σοκάρει και τον πιο…έμπειρο θεατή.

Το ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, βρίσκεται ψηλά, σε όλες τις λίστες με τα καλύτερα horror films του 2024.

Πώς θα ήταν μια ταινία τρόμου αν τη «βλέπαμε» μέσα από τα μάτια του δολοφόνου; Το «In a Violent Nature» ήρθε για να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα κι έτσι να ανατρέψει όλα όσα ξέρατε για τις ταινίες τρόμου.

Κάποιος αφαιρεί ένα μυστηριώδες μενταγιόν από ένα σημείο βαθιά σε ένα δάσος - αυτό, όμως, που δεν ξέρει είναι ότι το μενταγιόν «ανήκει» στον Τζόνι, θύμα ενός φρικτού εγκλήματος που έγινε πριν από 60 χρόνια στο συγκεκριμένο σημείο.

Διψασμένος για εκδίκηση και δικαιοσύνη, ο Τζόνι θα σηκωθεί από τον τάφο για να αναζητήσει τους ξέγνοιαστους έφηβους που είναι υπεύθυνοι για την κλοπή και θα τους κυνηγήσει λυσσαλέα έναν προς έναν - μαζί και με όποιον άλλο άτυχο βρεθεί στον δρόμο του.

Μετά από τόσες δεκαετίες αδιάλειπτης παραγωγής ταινιών τρόμου, μπορεί κανείς πια να κάνει κάτι το πραγματικά πρωτότυπο και καινούργιο με αυτό το τόσο δημοφιλές κινηματογραφικό είδος; Κι όμως - ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Κρις Νας, με τεράστια αγάπη και σεβασμό στην παράδοση ταινιών τρόμου, βρίσκει τον τρόπο να προσθέσει το κάτι διαφορετικό στο πραγματικά πρωτοποριακό «In a Violent Nature», μια slasher ταινία που όμοιά της δεν έχετε ξαναδεί ή ακούσει.

Δίνοντας θέση στον θεατή συχνά μια ανάσα δίπλα από τον μυστηριώδη δολοφόνο, ο Νας ξεδιπλώνει την ιστορία κορυφώνοντας την αγωνία με ατμοσφαιρικό, αριστοτεχνικό τρόπο, που θα ενθουσιάσει τους φαν -και όχι μόνο- του είδους, και εξασφαλίζει στην ταινία μια θέση στις καλύτερες, πιο ενδιαφέρουσες δημιουργίες της χρονιάς.

Ο σκηνοθέτης Κρις Νας μιλά για την ταινία

Ως φαν των ταινιών τρόμου, που ταυτόχρονα πάντα θαύμαζε και γοητευόταν από το ιδιαίτερο, «στοχαστικό» σινεμά σκηνοθετών όπως ο Γκας Βαν Σαντ και ο Τέρενς Μάλικ, είχα πάντα την περιέργεια για το πώς θα ήταν αν μια ατόφια, αιματοβαμμένη ταινία τρόμου γυρίζονταν με την ίδια προσέγγιση κατά νου - και το «In a Violent Nature»  ήταν το αποτέλεσμα αυτών των σκέψεων. Ενώ αντλεί στοιχεία από τη δουλειά των σκηνοθετών αυτών, η ταινία μας εμπνέεται επίσης από έργα όπως το «Elephant» του Άλαν Κλαρκ, το «Angst» του Γκέραλντ Καργκλ και το «Long Weekend» του Κόλιν Έγκλεστον ως προς τη χωρίς περιστροφές απεικόνιση της βίας μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο.

Όσον αφορά τον χαρακτήρα του Τζόνι, χρωστάω πολλά σε κλασικές ταινίες του είδους, όπως τα «Παρασκευή και 13», «The Burning», ή «My Bloody Valentine», μεταξύ άλλων. Το ίδιο ισχύει και για τα υποψήφια θύματά του, αν και ήταν σημαντικό για εμάς οι χαρακτήρες αυτοί να μη λειτουργούν μόνο βάσει αρχέτυπων ή χαρακτηριστικών κλασικών ταινιών, αλλά αντίθετα να χρησιμοποιηθούν ως εργαλείο για να πούμε μια οικεία ιστορία με διαφορετικό τρόπο - κι αντίστοιχα να τους χρησιμοποιήσουμε ώστε να αποφύγουμε την επανάληψη της ίδιας ιστορίας για άλλη μια φορά. Ήθελα να δημιουργήσω έναν κόσμο, στον οποίο μπορούμε να φανταστούμε ότι αυτή η ταινία είναι στην πραγματικότητα η τέταρτη ή πέμπτη ιστορία σε μια σειρά ιστοριών.

Όσον αφορά τον σχεδιασμό του χαρακτήρα, ο στόχος μας ήταν ο Τζόνι να έχει στοιχεία που θα να τον κάνουν να φαίνεται εμβληματικός, μυθικός αλλά ταυτόχρονα οικείος, σαν ένας τρόπος να ξαναζωντανέψω την αίσθηση που είχα βλέποντας slasher ταινίες ως παιδί - ως και την αναλογία διαστάσεων 4:3 (δεν υπήρχε widescreen στο σαλόνι του πατρικού μου).

Ως εκ τούτου, δουλέψαμε με μεγάλη φροντίδα και προσοχή τη μάσκα του Τζόνι. Μας ενέπνευσε ιδιαίτερα η αντιασφυξιογόνος μάσκα Vejan-Bader που χρησιμοποιούσαν ιδίως οι πυροσβέστες του 19ου αιώνα και τη χρησιμοποιήσαμε ως σημείο εκκίνησης για να φτιάξουμε τη δική μας εκδοχή ενός κράνους που θα χρησίμευε ως προσωπείο του Τζόνι. Επίσης, δεν με ενδιέφερε να εξερευνήσω την ψυχολογική πτυχή του δολοφόνου. Υπάρχει μια σύντομη σκηνή όπου γίνονται κάποιες νύξεις για το παρελθόν και τα κίνητρά του Τζόνι, αλλά δεν θέλαμε να είναι ένας χαρακτήρας που μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητός. Ο αρχικός τίτλος του σεναρίου ήταν «Sleeping Animal»: στην πραγματικότητα βλέπω τον Τζόνι ως ζώο, με την έννοια ότι ίσως μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για τα κίνητρά του, αλλά όχι με βεβαιότητα και η συμπεριφορά του μοιάζει τελικά με ένα αρπακτικό που υπερασπίζεται την περιοχή του.

Αυτή η ασάφεια γύρω από τον Τζόνι έπαιξε επίσης ρόλο στον τρόπο με τον οποίο αποφάσισα να τελειώσω την ιστορία. Δεδομένου ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της ταινίας είναι ένα slasher σενάριο που δεν φεύγει ποτέ από την οπτική γωνία του δολοφόνου, ήθελα να δω πώς θα ήταν αν συνεχίζαμε την ταινία μερικές στιγμές πέρα από το σημείο που συνήθως τελειώνουν αυτές οι ιστορίες και φτάναμε σε ένα σημείο, όπου ο δολοφόνος ξαφνικά δεν θα είναι πλέον σε κάθε καρέ, αλλά -τουλάχιστον έτσι ελπίζω- η παρουσία του θα παραμένει αισθητή.

Τέλος, θέλω να αναγνωρίσω ότι πολλές από τις ιδέες και την αισθητική φιλοσοφία της ταινίας είναι αποτέλεσμα της συμβολής των συνεργατών μου, με ειδική μνεία στους παραγωγούς μου Σάνον Χάνμερ και Πίτερ Κουπλάουσκι, καθώς και τον συνάδελφο σκηνοθέτη Νέιτ Γουίλσον (ο ο οποίος εκτέλεσε χρέη Α’ βοηθού σκηνοθέτη στην παραγωγή), οι οποίοι πραγματικά υποστήριξαν, εξέλιξαν και ανέδειξαν το όραμά μου. Πολλοί από αυτούς που συμμετείχαν στην ταινία, εκτιμούν ιδιαίτερα αυτού του είδους τις ταινίες και η ταινία έγινε τελικά ένας τρόπος για να εξερευνήσουμε συλλογικά την αισθητική και τη φόρμα του κινηματογραφικού αυτού είδους.