Η ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ

Plot

Ο τρόμος βρίσκει μια νέα ξεχωριστή φωνή στο σκηνοθετικό ντεμπούτο της Τζούλια Μαξ, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ SXSW και έγινε αυτομάτως κλασικό, δημιουργώντας έναν νέο όρο στο είδος: Το Family Horror.

Όταν ο πατριάρχης μιας οικογένειας πεθαίνει, η σχέση ανάμεσα σε μητέρα και κόρη — ήδη τεταμένη και εύθραυστη — βυθίζεται σε αχαρτογράφητα νερά. Η μητέρα, συντετριμμένη από την απώλεια, προσλαμβάνει έναν μυστηριώδη άνδρα για να την βοηθήσει να φέρει πίσω τον σύζυγό της από τους νεκρούς. Το τελετουργικό ξεφεύγει από κάθε έλεγχο και η «ανάσταση» που επιτυγχάνεται φέρνει μαζί της τρόμο, βία και την αποκάλυψη ενός δεσμού που πρέπει είτε να επουλωθεί… είτε να καταστραφεί οριστικά.
 

Μια ανατριχιαστική, αλληγορική και ψυχολογικά φορτισμένη ιστορία τρόμου, με πρωταγωνίστριες δύο γυναίκες παγιδευμένες στη δίνη της απώλειας, της ενοχής και της ανάγκης για λύτρωση. Ένα φιλμ που κοιτά τον θάνατο στα μάτια — και τον αφήνει να κοιτάξει πίσω.

Q&A με τη Σκηνοθέτιδα και Σεναριογράφο Τζούλια Μαξ

Πώς δημιουργήσατε το τελετουργικό της ανάστασης στην ταινία The Surrender;

-Ήταν πολύ σημαντικό για μένα το τελετουργικό της ανάστασης στην ταινία να μην συνδέεται με κάποιο συγκεκριμένο μέρος ή θρησκεία. Ήθελα να μοιάζει με μια αρχαία μυστικιστική πρακτική, από την οποία προέρχονται όλες οι υπόλοιπες θρησκείες και γλώσσες. Γι' αυτό και ο χαρακτήρας «Ο Άντρας», τον οποίο υποδύεται ο Νιλ Σαντιλάντς (Neil Sandilands), μιλάει σε πολλές γλώσσες καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας. Η βασική απαγγελία που χρησιμοποιήσαμε είναι μια πραγματική Σουμέριαν προσευχή, την οποία μας έφερε ο Σύμβουλος του Αποκρυφισμού μας, Κέβιν Γουέτμορ (Kevin Wetmore). Φυσικά, άλλαξα λίγο τη σειρά κάποιων λέξεων… απλώς για να είμαι σίγουρος.
 

Τι είναι μια «μαία θανάτου» και τι ακριβώς κάνει;

-Όπως μια μαία προσφέρει καθοδήγηση και υποστήριξη κατά τη διάρκεια μιας γέννας, έτσι και μια «μαία θανάτου» βοηθάει ανθρώπους να περάσουν με υποστήριξη και καθοδήγηση μέσα από τη διαδικασία του θανάτου. Ήταν μια τεράστια πηγή παρηγοριάς όταν πέθανε ο πατριός μου. Ήρθε αμέσως και καθοδήγησε εμένα και τη μητέρα μου βήμα-βήμα μέσα από όλα όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του θανάτου. Ήταν ανακουφιστικό, σε εκείνη τη στιγμή της αβεβαιότητας, να υπάρχει κάποιος που μας βοηθούσε να πούμε αντίο και να αποδεχθούμε αυτό που επρόκειτο να συμβεί.
 

Είχατε τρομακτικές στιγμές στα γυρίσματα;

-Όταν γυρίζαμε μια σκηνή τελετουργίας με αίμα, ο παραγωγός μας, Λάβελ Χόλντερ (Lovell Holder), ανησύχησε ότι δεν είχαμε χρησιμοποιήσει αρκετό αίμα. Τον διαβεβαίωσα ότι δεν θέλαμε να γίνει πολύ αιματοβαμμένο πολύ γρήγορα, οπότε το αφήσαμε ως είχε. Μετά τη σκηνή, βιαστήκαμε να καθαρίσουμε και να φύγουμε από το Descanso Gardens. Ο Λάβελ βοηθούσε να μεταφερθεί μια βαριά πέτρα, και όταν έπεσε, του έκοψε το δάχτυλο — σχεδόν το έχασε. Ευτυχώς, μεταφέρθηκε γρήγορα στα επείγοντα και του έσωσαν το δάχτυλο. Και τελικά, αποδείχτηκε ότι είχαμε χρησιμοποιήσει την κατάλληλη ποσότητα αίματος στη σκηνή. Από εκείνη τη στιγμή, έγινε αστείο μεταξύ μας ότι ο Λάβελ έκανε την πραγματική «δεύτερη παράδοση». Ίσως γι' αυτό καταλήξαμε στο SXSW.
 

Έχετε προσωπική σχέση με το είδος του τρόμου και ποια είναι η αγαπημένη σας ταινία;

-Ναι, φυσικά. Η ζωή είναι τρομακτική. Και οι ταινίες τρόμου μας δίνουν έναν ασφαλή χώρο για να εξασκήσουμε αυτούς τους φόβους και να βιώσουμε κάθαρση. Με τα χρόνια, ήταν για μένα μια παράξενη πηγή παρηγοριάς σε δύσκολες στιγμές, και ελπίζω ότι το The Surrender μπορεί να είναι κάτι τέτοιο για κάποιον άλλον.

Όσο για αγαπημένες ταινίες, είναι πάρα πολλές για να διαλέξω μόνο μία. Φυσικά υπάρχουν τα κλασικά, όπως Η Λάμψη (The Shining), Το The Thing, Το Μωρό της Ρόζμαρι (Rosemary’s Baby), Ο Θάνατος Σου Πάει Πολύ (Death Becomes Her), που συνήθως βλέπω κάθε χρόνο. Αλλά υπάρχουν και πολλές σύγχρονες ταινίες που, προσωπικά, πιστεύω δεν έχουν πάρει την αναγνώριση που τους αξίζει. Ανάμεσα στις αγαπημένες μου είναι τα Exhuma, Raw και Saint Maude.