Plot
Η αστυνομική ταινία συναντά τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα, την κοινωνική μελέτη και το γεμάτο σασπένς θρίλερ χαρακτήρων στο “Κανείς δεν Μπορεί να μας Σώσει”, ένα μείγμα αγωνίας και περιπέτειας που θα καθηλώσει τον θεατή.
Μαδρίτη, 2011. Ο πιο ζεστός Αύγουστος στην ιστορία της πόλης. Ενάμιση εκατομμύριο πιστοί περιμένουν την επίσκεψη του Πάπα και η πόλη επιτηρείται στενά από δυνάμεις ασφαλείας. Όμως ξαφνικά η φαινομενικά πανηγυρική ατμόσφαιρα διακόπτεται βίαια όταν μια σειρά περιστατικών κάνει την εμφάνισή της: διάφορες ηλικιωμένες γυναίκες βρίσκονται δολοφονημένες με εμφανή σημάδια σεξουαλικής επίθεσης.
Δύο ντετέκτιβ, τους οποίους κανείς δεν θέλει ως συνεργάτες, αναγκάζονται να συνεργαστούν μεταξύ τους στην περίεργη αυτή υπόθεση, για την οποία έχουν λάβει την εξής ξεκάθαρη εντολή: εξιχνιάστε τα εγκλήματα όσο το δυνατόν συντομότερα αλλά με απόλυτη μυστικότητα. Το ανθρωποκυνηγητό τους θα τους κάνει να συνειδητοποιήσουν κάτι που δεν φαντάζονταν ποτέ - κανείς από τους δύο δεν είναι πολύ διαφορετικός από τον δολοφόνο.
Γνωρίστε τους ήρωες
Ντετέκτιβ Βελάρδε
Ο Λουίς Βελάρδε είναι ένας ντετέκτιβ ανθρωποκτονιών που είναι 100% αφοσιωμένος στη δουλειά του, σε σημείο εμμονής. Είναι έξυπνος, μεθοδικός και δεν αναλαμβάνει δράση ποτέ χωρίς να σκεφτεί πρώτα ψύχραιμα. Οι συνάδελφοί του τον θεωρούν κάπως περίεργο, γιατί είναι μοναχικός, πολύ εσωστρεφής και, σαν να μην έφταναν αυτά, τραυλίζει. Είναι άνθρωπος της σκέψης παρά της δράσης.
Ντετέκτιβ Αλφάρο
Ο Χαβιέ Αλφάρο είναι ο συνεργάτης του Λουίς Βελάρδε στην υπόθεση. Αντίθετα με τον Λουίς, ο Χαβιέ είναι παντρεμένος με παιδιά, ομιλητικός, χαρισματικός, γοητευτικός και αστείος. Βαριέται τη δουλειά γραφείου και συνήθως αντιδρά παρμορμητικά, κάτι που συχνά τον βάζει σε μπελάδες. Είναι βίαιος, σκληρός και αντιδρά ενστικτωδώς χωρίς να σκέφτεται.
Συνάντηση με τον σκηνοθέτη ΡΟΝΤΡΙΓΚΟ ΣΟΡΟΓΚΟΓΙΕΝ
Έχοντας προβληθεί στο διαγωνιστικό τμήμα του κινηματογραφικού φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και βραβευθεί για το σενάριό του, το «Κανείς δεν Μπορεί να μας Σώσει» είναι ένα τεράστιο βήμα μπροστά για τον σκηνοθέτη και συν-σεναριογράφο Ροντρίγκο Σορογκόγιεν όσον αφορά την κλίμακα της παραγωγής και τη φιλοδοξία της αφήγησης. Πολυεπίπεδη στην προσέγγιση θεματικών όπως η φιλία, το τίμημα της βίας στον ανθρώπινο ψυχισμό και το καθήκον, η ταινία ξεδιπλώνει την ιστορία της σε μια Μαδρίτη που δεν γνωρίζουμε, μια Μαδρίτη που επιφυλάσσει πολλούς κινδύνους.
Ένα βασικό ερώτημα για την ταινία είναι ποια είναι η κινητήριος δύναμή της και αυτό, πιστεύω, καθορίζεται μόνο στο τελευταίο πλάνο. Είναι η ιστορία μιας φιλίας δύο ανθρώπων εκ διαμέτρου αντίθετων από όλες τις απόψεις: κοινωνική θέση, χαρακτήρα και, υποψιάζομαι, και πολιτικών πεποιθήσεων.
Η θεματική της φιλίας ήταν πραγματικά δευτερεύουσα μέχρι που ξεκινήσαμε τα γυρίσματα. Προφανώς μας άρεσε πολύ η μεταξύ τους σχέση και το ταξίδι που κάνουν από την απόλυτη αδιαφορία μέχρι τον απόλυτο σεβασμό. Όταν, όμως, ξεκινήσαμε δουλειά με τους ηθοποιούς και, χάρη στη δουλειά τους, η ταινία έγινε η ιστορία δύο ανθρώπων που ένιωθαν μοναξιά και βρήκαν στο πλέον απίθανο άτομο έναν συνεργάτη που τους δείχνει σεβασμό, τους στηρίζει, τους διδάσκει, που τους αγαπά. Και αυτό είναι κάτι που όλοι μας χρειαζόμαστε.
Είναι όμως και μια ταινία για άνδρες που δεν ελέγχουν το σώμα τους και γυναίκες που είναι θύματά τους. Η ταινία διερωτάται πόσο διαφορετικοί είναι οι αστυνομικοί σε σχέση με τον δολοφόνο – η βία μοιάζει να ριζώνει βαθιά, ένας συνδυασμός φύσης και συνθηκών.
Πάνω από όλα, θέλαμε να μιλήσουμε για τη βία – τη βία που ξεπηδάει μέσα από τους ανθρώπους, αλλά και για τη βία των σύγχρονων κοινωνιών και για τις πόλεις όπου εκφράζεται η βία αυτή. Θέλαμε να δημιουργήσουμε μία τριμερή σχέση ανάμεσα σε χαρακτήρες που είναι αντίθετοι μεταξύ τους αλλά και αλληλοσυμπληρώνονται. Είναι περίεργο – ένας ψυχίατρος μάς είπε ότι είχαμε δημιουργήσει τρεις ψυχοπαθείς που σχετίζονται με τη βία με πολύ διαφορετικούς αλλά αναγνωρίσιμους τρόπους.
Κάνετε επίσης ένα καυστικό σχόλιο για το αστυνομικό σώμα της Μαδρίτης, που όμως δεν μοιάζει απόλυτο.
Όταν μιλήσαμε με αστυνομικούς κατά τη διάρκεια των ερευνών μας, μας ξεκαθάρισαν ότι το να είσαι αστυνομικός είναι σαν οποιαδήποτε άλλη δουλειά. Μιλούν για τα ίδια πράγματα, φέρονται με τον ίδιο τρόπο όπως όλοι οι υπόλοιποι. Πήραμε την απάντηση αυτή ως βασική κατευθυντήριο και δημιουργήσαμε ένα σύμπαν που θα μπορούσε να είναι οποιουδήποτε επαγγέλματος. Θέλαμε αυτόν τον ρεαλισμό, αυτή την αίσθηση αλήθειας.
Η ταινία έχει ιδιαίτερη φωτογραφία. Μιλήστε μας λίγο για το σκεπτικό πίσω από τις επιλογές σας.
Όσον αφορά το εικαστικό κομμάτι της ταινίας, το χωρίσαμε στα δύο. Στα πρώτα 65 λεπτά έχουμε την κάμερα στο χέρι, ψάχνοντας την ασχήμια ανάμεσα στους ανθρώπους – κάτι σαν ντοκιμαντέρ, αν θέλετε. Το δεύτερο μέρος, όταν η ιστορία παίρνει μια σκοτεινή τροπή (η βία αυξάνεται και οι χαρακτήρες μοιάζουν όλο πιο χαμένοι), χρησιμοποιούμε Steadicam, που μας δίνει την ευκαιρία για πιο αρμονικές κινήσεις και ζουμ. Θέλαμε να είμαστε πιο κομψοί, πιο καλαίσθητοι – να δημιουργήσουμε την άβολη αίσθηση στον θεατή ότι του αρέσει αυτό που βλέπει αλλά ταυτόχρονα τον απωθεί η βία και η ασχήμια.
Η ταινία διαρκεί σχεδόν δύο ώρες. Ήταν αυτός ένας τρόπος να δείξετε πόσο βαριά πέφτει η υπόθεση στους ώμους των πρωταγωνιστών;
Είναι όντως μια μεγάλη ταινία αλλά έχει νομίζω καλό ρυθμό και δεν είναι καθόλου βαρετή. Θέλαμε να είναι τόσο μεγάλη για να ξεδιπλώσουμε σωστά το μυστήριο και να αφηγηθούμε και την προσωπική ζωή των κεντρικών χαρακτήρων. Έτσι η ταινία δεν είναι απλώς ένα μυστήριο – είναι μια ταινία για τον άνθρωπο.
Η σκηνοθεσία θυμίζει άλλες μαδριλένικες ταινίες της δεκαετίας του ’50 και του ’60, σε σκηνοθεσία του Φερνάντο Φερνάν-Γκόμεζ και του Λουίς Μπερλάνγκα. Ποιοι είναι οι σκηνοθέτες που σας ενέπνευσαν;
Ευχαριστώ πολύ! Προφανώς αυτές είναι ταινίες που αγαπώ πολύ και ήθελα να μιμηθώ ως προς το νατουραλισμό και την προσοχή τους στη λεπτομέρεια. Ο διευθυντής φωτογραφίας και εγώ επίσης συμπεριλάβαμε αναφορές σε αγαπημένες μας ταινίες όπως τα «Γόμορρα», «Ένας Προφήτης», «Zodiac» και «Seven», ή αμερικανικές αστυνομικές ταινίες της δεκαετίας του ’70, όπως τα «French Connection», «Serpico» και «Dog Day Afternoon».
(Μετάφραση από συνέντευξη του σκηνοθέτη στο Variety)
Αφήστε τον ΘΕΟ στη ησυχία του...
Αποφύγαμε την ακριβή μετάφραση του αυθεντικού τίτλου της ταινίας, που συμπεριλαμβάνει τον Θεό, γιατί πιστεύουμε ότι το πολύ το “Κύριε Ελέησον” εκτός από τον Ύψιστο, θα πρέπει να το έχει βαρεθεί και το κινηματογραφόφιλο κοινό.
10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017 ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ
ΑΠΟ ΤΗ ROSEBUD.21
Director: Ροντρίγκο Σορογκόγιεν
Writers: Ισαμπέλ Πένια, Ροντρίγκο Σορογκόγιεν
Actors: Αντόνιο ντε λα Τόρε, Ρομπέρτο Άλαμο
