Plot
Μας μάγεψε με τις απίστευτες περιπέτειες του πολυαγαπημένου “Κιρικού” και τις ιστορίες που σκαρφίστηκε για τον Αζούρ και τον Ασμάρ. Μας ταξίδεψε στην Αφρική, την Ασία και όλες τις γωνιές του κόσμου. Ένα από τα πλέον μεγάλα και σεβαστά ονόματα του ευρωπαϊκού, και όχι μόνο, animation, ο Μισέλ Οσελό, επιστρέφει με μια ακόμη “χειροποίητη” ταινία γεμάτη Παρίσι, ποίηση, φαντασία και μια καρδιά που όλα τα χωράει.
Μπελ Επόκ, σε ένα Παρίσι που σφύζει από ζωή και τέχνη. Με τη βοήθεια ενός φίλου της, η μικρή Ντιλιλί αποφασίζει να εξιχνιάσει τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις κοριτσιών, οι οποίες μαστίζουν την μεγαλούπολη. Όσο προχωρά την έρευνά της, στο δρόμο της βρίσκει μία σειρά από απίθανους χαρακτήρες και επιφανείς φιγούρες της επιστήμης, της κοινωνίας και της τέχνης: συναντά τον Μονέ και τον Προυστ, τον Παστέρ και τον Ντεμπισί, γίνεται φίλη με την Μαρί Κιουρί, επισκέπτεται το γραφείο του Γουστάβου Άιφελ στην κορυφή του πύργου και ο Φερδινάνδος φον Ζέπελιν τής δανείζει το αερόπλοιό του. Ο κάθε ένας από αυτούς τής δίνει στοιχεία για να την βοηθήσουν στην αποστολή της… Θα τα καταφέρει;
ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΓΛΩΤΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Ο σκηνοθέτης Μισέλ Οσελό μιλά για την ταινία
Μετά τις μεγάλες επιτυχίες του, “Ο Κιρικού και η Μάγισσα” και “Αζούρ και Ασμάρ”,ο Μισέλ Οσελό παρουσιάζει το νέο του μαγικό παραμύθι με γενναίους νεαρούς ήρωες, μυστήρια και αποκαλύψεις, απαγωγές και περιπέτειες, απίστευτα μέρη και μαγικές συναντήσεις - όλα αυτά όσο το καλό αντιμετωπίζει τις σκοτεινές δυνάμεις του κακού και θριαμβεύει.
Ποιο ήταν το σημείο εκκίνησης για την ιστορία;
Το να κάνω μια ταινία που να διαδραματίζεται στο Παρίσι. Στις άλλες μου ταινίες εξερεύνησα άλλες εποχές και ηπείρους. Ήθελα να “δοκιμάσω” λίγο από όλα, να τα γνωρίσω όλα. Αλλά το Παρίσι είναι ένα εξίσου συναρπαστικό μέρος - επιπλέον ζω εδώ και το αγαπώ. Διάλεξα την Μπελ Επόκ γιατί ήταν η τελευταία εποχή στην οποία οι γυναίκες φορούσαν μακριά φορέματα, απαραίτητο ένδυμα για να μπορέσει κανείς να φανταστεί βασίλισσες, πριγκίπισσες και νεράιδες...
Η ταινία συνδυάζει 3D και 2D animation σχέδια με φωτορεαλιστικό φόντο, στην περίπτωση αυτή φωτογραφίες του Παρισιού που τραβήξατε ο ίδιος. Είναι μια νέα προσέγγιση για εσάς, σωστά;
Μεταξύ μας, δεν υπάρχει πια πρωτοπορία - πάντα κάποιος έχει κάνει κάτι πριν από σένα! Επέλεξα αληθινές φωτογραφίες για το φόντο, γιατί το Παρίσι είναι ήδη καταπληκτικό και δεν ήθελα να το αναπαραστήσω χωρίς επιτυχία. Τράβηξα τις φωτογραφίες και αυτό ήταν αρκετό. Κάνω animation γιατί αυτό ξέρω να κάνω, και το κάνω καλά, αλλά μου φάνηκε λογικό να δείξω απλώς αυτό που ήταν αληθινό γύρω από το animation. Βέβαια, οι φωτογραφίες είναι κι αυτές ένα είδος δημιουργίας: εξερευνώ το Παρίσι εδώ και χρόνια, καδράροντας κομμάτια του με την μηχανή μου, οπότε το βλέπετε μέσα από τα δικά μου μάτια.
Όχι μόνο βάζετε την ίδια την πόλη στην ταινία, αλλά και ιστορικές προσωπικότητες της εποχής στην ιστορία. Είναι η ταινία ένας φόρος τιμής για εκείνους;
Το πρώτο σου ένστικτο όταν κάνεις μια ταινία για το Παρίσι είναι να σκεφτείς τα μνημεία, αλλά τα πιο ενδιαφέροντα μνημεία είναι οι άνθρωποι που έζησαν εκεί και σημάδεψαν την εποχή τους. Αρχικά με ενέπνευσε το Παρίσι του 1900 λόγω της τότε μόδας, αλλά η έρευνά μου έδειξε ότι υπήρχαν ενδιαφέροντες άνθρωποι παντού στους δρόμους του Παρισιού και είχαν φτάσει από κάθε γωνιά του κόσμου. Και αυτό κάνει την ταινία ξεχωριστή: μιλάει για έναν ολόκληρο πολιτισμό, από την πρόοδο του οποίου στις τέχνες, την επιστήμη ή την πολιτική σκέψη επωφελούμαστε ακόμη.
Πόσες προσωπικότητες συμπεριλάβατε στην ταινία;
Πάνω από 100, αλλά δεν τις μέτρησα ακριβώς. Χάρηκα πολύ να τις σχεδιάζω με το χέρι, ήταν πολύ συγκινητικό. Ίσως τα δημοσιεύσω τα σκίτσα αυτά, μαζί με διάφορες πληροφορίες για την ζωή τους…
Έχετε μιλήσει ανοιχτά για την αντιπάθειά σας για ορισμένα είδη σύγχρονου animation. Τι είναι αυτό που αντιπαθείτε;
Δεν μου αρέσει όταν “κλέβουμε” και προσπαθούμε να φαίνεται αληθινό κάτι το ψεύτικο. Υπάρχει κάτι το συγκινητικό όταν βλέπεις πώς γίνεται κάτι. Συχνά, η προετοιμασία πριν γίνει ένα μεγάλο έργο τέχνης είναι πιο συγκινητική από το τελικό αποτέλεσμα. Το ίδιο σκέφτομαι για τις “ρεαλιστικές” 3D εικόνες. Με ενοχλούν - πιστεύω ότι ο εγκέφαλός μας θέλει να κάνει λίγη δουλειά. Όταν βλέπουμε εικόνες που δεν είναι εντελώς φωτορεαλιστικές ή λουστραρισμένες, και χρησιμοποιούμε το μυαλό μας για να τις καταλάβουμε, παίρνουμε μια ευχαρίστηση που δεν μπορούσαμε να έχουμε, όταν κάτι μας το εξηγούν ξανά και ξανά.
Τι βρίσκετε τόσο ελκυστικό στα παιδιά και τα κάνετε πρωταγωνιστές σας;
Τα βρίσκω συναρπαστικά. Ξεκινούν φρέσκα και αθώα την ταινία, όπως και στη ζωή. Ζουν τα πράγματα πιο έντονα από τους ενήλικες και ταυτίζομαι μαζί τους. Μερικές φορές νιώθω σαν τον τρελό του χωριού, μπορώ εύκολα να μπω στην θέση τους, να βλέπω τα πράγματα όπως είναι πραγματικά, να τα λέω με το όνομά τους όπως εκείνα. Είναι κάτι το ιδανικό για μένα.
Η Ντιλιλί είναι ένα νεαρό κορίτσι - ήταν αυτός ένας τρόπος να θίξετε έμφυλες και κοινωνικές θεματικές στην ταινία;
Κάθε φορά που αναλαμβάνω ένα νέο μεγάλο πρότζεκτ, ρωτάω τον εαυτό μου ποιό είναι το θέμα που με ενδιαφέρει περισσότερο; Σε ποια ιστορία θα αφιερώσω τα επόμενα έξι χρόνια της ζωής μου; Αυτό που με συγκλονίζει είναι το πόσο φρικτά φέρονται οι άνδρες στις γυναίκες και τα μικρά κορίτσια. Κάθε τρεις μέρες, στη Γαλλία, μία γυναίκα δολοφονείται από τον σύντροφό της. Ο αριθμός είναι ακόμη μεγαλύτερος σε άλλες χώρες, όπου ο θύτης μπορεί να είναι ο πατέρας, ο αδελφός ή ακόμη και ο γιος του θύματος. Αν μετρήσουμε τους θανάτους παγκοσμίως, η θνησιμότητα των γυναικών είναι υψηλότερη των στρατιωτών. Αποφάσισα να μιλήσω για το θέμα αυτό, αλλά μην ανησυχείτε - το προσέγγισα με έναν ανάλαφρο, ευφάνταστο τρόπο!
Αισθάνομαι ότι έχουμε την επιλογή ανάμεσα σε δύο κουλτούρες: μια κοινωνία ανοιχτή, όπου οι άνδρες και οι γυναίκες εξελίσσονται μαζί, και μια κοινωνία κλειστή όπου ο μισός πληθυσμός καταπιέζει τον άλλο μισό.
Βρίσκετε ότι έχετε ευθύνη να μιλάτε για αυτά τα θέματα;
Φυσικά. Όλοι οι δημιουργοί έχουν την δύναμη να κάνουν καλό ή κακό. Με τις δημιουργίες μας βοηθάμε τους άλλους. Τους χαρίζουμε ευχαρίστηση κατά τη διάρκεια του θεάματος και τους εμπλουτίζουμε για μια ζωή. Είναι κάτι το όμορφο, κάνει καλό και σε εμάς και στους θεατές. Γνωρίζοντας ότι την ιστορία θα την παρακολουθήσουν παιδιά, δεν θέλω να τα τραυματίσω αλλά να τους πω τα πάντα - τα παιδιά είναι εκεί για να απορροφήσουν, χωρίς να χάνουν χρόνο, πάμπολλες πληροφορίες.
24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ στους κινηματογράφους
από την Seven Films και την Rosebud.21
Director: ΜΙΣΕΛ ΟΣΕΛΟ
