ΕΡΑΣΤΕΣ

Plot

Μία δίνη συναισθημάτων, αμφιβολιών και ριψοκίνδυνων αποφάσεων περιμένει τους πρωταγωνιστές του ερωτικού τριγώνου στην καρδιά της νέας ταινίας της Νικόλ Γκαρσιά, που υπογράφει ένα δυνατό φιλμ νουάρ με τον Πιερ Νινέ («Yves Saint Laurent») και τη Στέισι Μάρτιν («Nymphomaniac»).

Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Η Λίσα και ο Σιμόν είναι αχώριστοι, ερωτευμένοι τρελά ο ένας με τον άλλον από τα εφηβικά τους χρόνια. Ένα τραγικό γεγονός, όμως, θα αναγκάσει τον Σιμόν να εξαφανιστεί από τη ζωή της Λίσα για να διαφύγει τον κίνδυνο, όσο εκείνη περιμένει μάταια νέα του. Τρία χρόνια αργότερα, οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν και πάλι σε ένα νησί του Ινδικού ωκεανού - όμως, εκείνη είναι παντρεμένη πια με τον μεγαλύτερο σε ηλικία, επιχειρηματία Λεό. Μυστικά, ψέματα και ένα απαγορευμένο πάθος, με φόντο τους πειρασμούς ενός κόσμου γεμάτου χρήματα και πολυτέλεια, θα τους βάλουν σε τροχιά σύγκρουσης…

Έχοντας φλερτάρει με το φιλμ νουάρ και σε παλαιότερες δουλειές της, η Νικόλ Γκαρσιά κινείται με σκηνοθετική μαεστρία ανάμεσα στα τρία κεφάλαια της ταινίας (που διαδραματίζονται αντίστοιχα στο Παρίσι, τον Ινδικό ωκεανό και τη Γενεύη) για να παρουσιάσει μία σπουδή πάνω στο πάθος, την ελευθερία και την αναζήτηση της ταυτότητας, καθώς και μία εύστοχη παρατήρηση των κοινωνικών αντιθέσεων στις μέρες μας, χάρη σε μια ιστορία γεμάτη έντονα συναισθήματα και σασπένς, εξωτικές τοποθεσίες και ένα τρίο εξαιρετικών πρωταγωνιστών.

H σκηνοθέτης Νικόλ Γκαρσιά μιλά για την ταινία

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για αυτήν την ιστορία;

Είναι η πρώτη φορά που δε βασίστηκα σε δική μου ιδέα για να κάνω ταινία. Ποτέ δεν ξεκινώ με έναν συγκεκριμένο στόχο για τη δημιουργική μου διαδικασία - προτιμώ να ψάχνω για κάτι για το οποίο δε γνωρίζω τίποτα ακόμη. Το πρότζεκτ παίρνει μορφή σιγά-σιγά, από ένα θραύσμα ιδέας, από μια λεπτομέρεια. Αυτή τη φορά, όμως, ο Ζαν Φιεσί, με τον οποίο πάντα συνεργάζομαι στα σενάρια των ταινιών μου, μου πρότεινε μια ιστορία που είχε ήδη δουλέψει ως βάση για ένα μυθιστόρημα. Το είδα σαν μια ευκαιρία, σαν να ανοιγόταν ένα νέο μονοπάτι για μένα. Πάντα ήθελα να κάνω ένα φιλμ νουάρ ή ένα θρίλερ. Αγαπώ την ατμόσφαιρα των ταινιών αυτών, τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζουν τους χαρακτήρες, τα συναισθήματα που μας προκαλούν. Μας κάνει καλό να φοβόμαστε για λογαριασμό άλλων, εν προκειμένω τους χαρακτήρες, αντί για εμάς τους ίδιους: σίγουρα είναι μια εκτόνωση.

Γιατί επιλέξατε να πείτε την ιστορία σε τρεις πράξεις;

Τρεις πράξεις, τρεις χαρακτήρες, τρεις τοποθεσίες. Σαν μια γεωγραφική ηχώ του ερωτικού τριγώνου. Η δομή των τριών πράξεων μάς επέτρεψε να παίξουμε με τα όσα αποσιωπά η ιστορία, να σκάψουμε στις προσωπικότητες, τα συναισθήματα και τα μυστικά των εραστών. Κατά τη διάρκεια της ταινίας, μιλάμε για τα συναισθήματά τους στο παρόν, αλλά και για τη θέση τους στη μνήμη των χαρακτήρων, όπου η πηγή τους είναι πιο μυστηριώδης.

Από την πρώτη κιόλας πράξη, ο θάνατος δηλώνει το παρών. Γιατί επιλέξατε να παίξετε αυτό το χαρτί τόσο γρήγορα;

Η Λίσα και ο Σιμόν είναι νέοι, είναι όμορφοι, είναι τρελά ερωτευμένοι. Έχουν μια υπερβολικά τέλεια ζωή - έπρεπε να αντιμετωπίσουν κάτι εξίσου μεγάλο και σαρωτικό. Έρχονται αντιμέτωποι με τον θάνατο κατά τύχη, αλλά ο Σιμόν παγιδεύεται από την αντίδρασή του στο συμβάν αυτό, τον απομονώνει. Η ένοχή του συνείδηση θα υποβόσκει καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας. Και το σκοτάδι αυτό δε θα ξεθωριάσει ούτε και με φόντο τα πανέμορφα, γαλάζια νερά του Ινδικού ωκεανού. Είναι ένα σημάδι που δε σβήνει, αυτό που έζησαν μαζί.

Η ταινία δεν είναι μια τραγωγία, όμως σίγουρα υπάρχουν ψήγματα τραγωδίας στους ίδιους τους χαρακτήρες. Ειδικά στον Σιμόν, κάτι που δεν το είχα αντιληφθεί όσο γράφαμε το σενάριο. Είναι μια κατεύθυνση στην οποία μας πήγε ο Πιερ Νινέ με την ερμηνεία του, αιφνιδιάστηκα αλλά αμέσως κατάλαβα ότι είναι η σωστή κατεύθυνση.

Μιλήστε μας για την κεντρική σας ηρωδία, τη Λίσα. Ποια είναι;

Από τους τρεις κεντρικούς χαρακτήρες, είναι μάλλον η πιο αμφίσημη. Η Στέισι Μαρτέν τής έδωσε μια αίσθηση μελαγχολίας και μια αποστασιοποίηση που είναι ιδανικές για τον χαρακτήρα. Γνωρίζουμε τη Λίσα όταν είναι απόλυτα αφοσιωμένη στον Σιμόν. Θα μπορούσε να του συγχωρήσει το οτιδήποτε, μιας και είναι το παρελθόν της και, πιστεύει, και το μέλλον της. Και όταν ο Σιμόν την εγκαταλείπει, εκείνη καταρρέει. Η διάψευσή της είναι τεράστια.

Όταν γνωρίζει τον Λεό, του επιτρέπει να τη «σώσει» με τη δύναμη της αγάπης και των χρημάτων του. Κι εκείνη αφήνεται στην αγάπη του, όπως είχε αφεθεί στην αγάπη της για τον Σιμόν. Γίνεται αυτό που θέλουν οι άλλοι να είναι - ώσπου ο Σιμόν ξαναμπαίνει στη ζωή της. Θα ακολουθήσει την τρελή αυτή αγάπη; Μπορεί να αποχωριστεί την άνεση της νέας της ζωής; Μπορεί να γυρίσει πίσω τον χρόνο; Ή μήπως είναι θύμα των δύο ανδρών; Οι γυναίκες στις ταινίες μου είναι ορισμένες φορές πληγωμένες ή και ταπεινωμένες από άνδρες, συχνά καταβεβλημένες από το αφήγημα που προβάλλεται πάνω τους. Είναι με την πλάτη στον τοίχο, έχουν χάσει τον δρόμο τους. Οι ταινίες τούς επέτρεπαν να ξαναβρούν τον δρόμο τους κι αυτό τις έκανε να μοιάζουν σαν ηρωίδες φιλμ νουάρ. 

Και ο Σιμόν;

Αν η Λίσα είναι αμφίσημος χαρακτήρας, μπορούμε να πούμε ότι ο Σιμόν είναι ένας τραγικός χαρακτήρας. Είναι ο χαρακτήρας που αισθανόμουν περισσότερο μακριά μου, σαν να μη μπορούσα να συλλάβω τη μελαγχολία του. Μόνο όταν ο Πιερ Νινέ τον έστρεψε σε πιο τραγικούς τόνους, ένιωσα ότι η ταινία μού είχε επιτέλους αποκαλυφθεί. Μπορεί να αποδράσει στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά η ένοχή του συνείδηση τού κατατρώει τα σωθικά, δεν του επιτρέπει να ξεχάσει και να ζήσει. Όταν ξανασυναντηθεί με τη Λίσα, η οποία πλέον ζει σε έναν άλλον κόσμο, αυτόν του πλούτου, θα προσπαθήσει να λύσει την αδύνατη εξίσωση του κοινού τους μέλλοντος.

Και το τρίγωνο κλείνει με τον Λεό.

Ο Μπενουά Μαζιμέλ, που υποδύεται τον Λεό, ήταν ακόμη ένας σπουδαίος σύμμαχος για μένα. Προσδίδει μια εξαιρετική αύρα στον Λεό, τον λιγομίλητο αυτόν επιχειρηματία, σκληρό μες στις σιωπές του και τον τρόπο με τον οποίο εξουσιάζει τις καταστάσεις. Όμως, κρύβει και πόνο και τρυφερότητα πίσω από το προσωπείο αυτό. Και η αγάπη του για τη Λίσα είναι άνευ όρων. Και ο Μπενουά μπορεί να χτίσει αυτές τις πτυχές στον χαρακτήρα με τρόπο αβίαστο, συνέλαβε στην εντέλεια τη χάρη και την ψυχρή οργή των ανδρών που αγαπούν χωρίς ανταπόκριση.

Παρά την ερωτική ιστορία και τις πλούσιες εικόνες, η ταινία έχει τις ρίζες της στο σύγχρονο σκληρό κοινωνικό πλαίσιο.

Σκληρό και ίσως και πικρό, ναι. Ξεκινάμε από έναν κόσμο πιο προσιτό και νεανικό, κι έπειτα μας ανοίγονται άλλοι κόσμοι, άλλες κοινωνικές πιέσεις. Άλλα εμπόδια που θα αποκαλυφθούν, όταν ο ένας χαρακτήρας γυρίσει την πλάτη του στον παλιό κόσμο. Και όσον αφορά την κοινωνική μας ζωή, αλλά και όσον αφορά την προσωπική μας ζωή, όλοι μας φέρουμε τα σημάδια από την σκληρότητα του κόσμου, όπου δε μπορούμε πια να παίξουμε χωρίς να πληγωθούμε. Αυτό, νομίζω, είναι το πιο σημαντικό που λέει η ταινία για το παρόν μας.